بررسی چگالی تعدادی فورانگرهای پرتو گاما در فواصل زمانی کیهانشناسی

انفجار پرتو گاما یا فوران پرتو گاما (به انگلیسی :gamma –ray bursts) به فوران ناگهانی و شدید پرتو گاما در اعماق کیهان گفته می شود، انفجارهایی که ازچند دهم ثانیه تا چند دقیقه به طول می انجامد و به طور اتفاقی در دهه 1960 توسط ماهواره های آمریکایی vela کشف شدند. فورانهای پرتو گاما از زمان گزارش کشف آنها توجه بسیاری از محققین را به خود جلب نموده اند چراکه آنها اطلاعاتی از دوه ای از تحول عالم را به ما می دهند که پیش از این هیچ شناخت مستقیمی ازآنها نداشته ایم ، دوره ای که از نظر شهودی "ارتباط گمشده" مابین تابش زمینه کیهان و ابرنواخترهای نوع ia را فراهم می آورد. به منظور بررسی و تحلیل این رخداد نجومی به وسیله داده های شهودی،891 فورانگر از داده های مأموریت فضاییswift در نظر گرفته شده است . اولین فورانگر در مورخ 17 دسامبر سال 2004 وآخرین فورانگر در مورخ 29 اگوست سال 2013 شناسایی شده است . این تحقیق به روش توصیفی– همبستگی بیان می نماید که از بعد آماری همبستگی میان برخی از ویژگی های فورانگرهای پرتو گاما وجود دارد، همبستگی هایی که برخی ازآنها در تحلیل های فیزیکی نیز کاربرد دارند. این تحلیل ها بیان می نمایند که توزیع انتقال به سرخ فورانگرهای پرتو گاما نرمال است .بیش از 75 درصد فورانگر ها تا انتقال به سرخ 3 مشاهده شده اند.نسبت مشاهده فورانگر های بلندمدت به کوتاه مدت تقریباً برابر 11 است و مخالف با داده های بدست آمده ازماهواره batse است . این انتظار وجود دارد که شاهد فورانگرهایی در انتقال به سرخ های بالاتر باشیم و لزوماً فورانگرهای مشاهده شده کم نور تر نیازی ندارند که بصورت کلی در انتقال به سرخ های بالاتر باشند